Moeders zijn er in alle soorten en maten. Ik ben er één die niet altijd even zeker is van zichzelf. En als ik mij teveel richt op de vraag of ik mijn kinderen de juiste begeleiding en ondersteuning geef, ontgaat het mij bijna dat ik dankzij hen ook heel veel over mezelf leer.
Een van mijn kinderen heeft jarenlang last gehad van hevige woede aanvallen. Die boosheid was in de allereerste plaats heel zwaar voor hemzelf. Voor mij was het vooral een enorme aanslag op mijn toch al wankele zelfvertrouwen. Want wat deed ik toch in hemelsnaam verkeerd? Met lood in mijn schoenen ging ik uiteindelijk naar de huisarts en gaf ik beschaamd toe dat ik het niet meer wist. Er volgde een uitgebreid onderzoek. Ons hele gezin tot in ieder kwetsbaar detail onder een vergrootglas. Via de juiste instantie kwam een officiële diagnose: autisme. Ik ging me daarin verdiepen en kreeg inzicht in hoe bij autisme een overload aan indrukken, gevoelens en gedachten al snel kan leiden tot ernstige overprikkeling. De verklaring voor zijn woede aanvallen gaf mijn moederhart maar deels lucht. Want nu ik wist wat er met mijn kind aan de hand was, was het aan mij om de juiste hulp voor hem te vinden.
Missie
Ondertussen putte ik mezelf bij anderen werkelijk uit in verklaringen. En verontschuldigingen. Het 'opvallende' gedrag van mijn kind riep zoveel onbegrip en veroordelingen op, dat ik het tot mijn missie maakte om de buitenwereld uit te leggen hoe het zat. Maar wát ik ook zei, ik kreeg nauwelijks begrip. En al helemaal weinig medeleven. Met als gevolg dat ik voortdurend twijfelde aan mijn eigen inzicht en aanpak. En me vreselijk alleen voelde.
Inmiddels weet ik dat de impact van autisme voor een buitenstaander gewoonweg niet is voor te stellen. En druk als we allemaal met ons eigen (gezins)leven zijn, zit niet iedereen te wachten op de ver-van-je-bed verhalen van een ander. In vergelijking met een paar jaar geleden voel ik lang niet meer zo sterk de behoefte om anderen van alles uit te leggen. Gaandeweg heb ik geleerd om de oordelen van anderen los te zien van mijn gevoel van eigenwaarde. Ik weet van mijzelf dat ik mijn uiterste best doe. Dat ik weloverwogen keuzes maak vanuit de beste intenties. Dat is genoeg.
Aanknopingspunten
In mijn zoektocht naar de juiste hulp, kwam ik bij de website en facebookpagina van KOEKIE Autisme Begeleiding terecht. Via dit platform vond ik een heel groot netwerk aan ouders van kinderen met vergelijkbare problemen. De kennis en ervaringen van deze ouders hebben mij bijzonder goed op weg geholpen. Jeugdzorg is in Nederland namelijk behoorlijk gecompliceerd georganiseerd. Je hebt te maken met lange wachtlijsten, allerlei ingewikkelde aanmeldprocedures en financieringsvraagstukken met onduidelijke criteria. Van het kastje naar de muur. En met een kluitje het riet in. Dat.
Avondenlang zocht ik op internet naar waardevolle aanknopingspunten. Er wordt nogal wat zorg aangeboden. Maar wat is passend? Ik heb van alles geprobeerd: Sensorische Integratietherapie, Psychomotorische Therapie, Equine Assisted Therapy, een speciale PAWS-hondentraining van de KNGF, logopedie in combinatie met Nederlands met Gebaren, Brain Blocks, ouderbegeleiding en psycho-educatie. Ik schafte daar bovenop tal van kostbare hulpmiddelen aan - verzwaringsdekens, diepe druk vestjes, een zogenaamde bodysock, allerlei informatieve boeken en ga zo maar door. Ik volgde een studie Kindercoach en Mindfulness voor kinderen. Allemaal in de hoop dat het mijn kind rust zou brengen.
Halve smart
De jaren verstreken. Ik ben heel dankbaar voor de fijne vriendschappen die ik in die moeilijke periode dankzij de koffie-ochtenden van Mel & Co (voor ouders zoals ik) heb kunnen sluiten. Wat heeft de herkenning mij goed gedaan! Want het doet écht veel met een ouder als je kind een diagnose heeft en specialistische zorg nodig heeft. Er zit veel verdriet. Bezorgdheid. Teleurstelling. Machteloosheid. Vermoeidheid. Wanhoop. Dat veroorzaakt heel veel spanning, terwijl tegelijkertijd het uiterste van je pedagogische vaardigheden en je geduld wordt gevraagd. Spanning in het kwadraat, dus. Maar gedeelde smart is halve smart. En een grapje van iemand die weet waarover je het hebt, helpt de zaken in de juiste verhouding te bezien.
Keerpunt
De beste manier om te dealen met een situatie die je niet kunt veranderen, is je te richten op jezelf in plaats van op de omstandigheden. Persoonlijk heb ik daarbij heel heel veel gehad aan gezonder eten, meer bewegen, mediteren, mindfulness en Reiki. Ik ben bewuster in mijn leven gaan staan. Mijn perspectief is erdoor veranderd. Dat bracht mij eind vorig jaar tot een telefoontje naar Brigitte Remmelts, spiritueel life coach en Reiki-master van SoulInsight. Ik vertelde haar dat na zeven jaar zorginstanties en medicatie, het nog steeds niet lukte om de woede uitbarstingen van mijn zoon te voorkomen. Er waren maar weinig woorden nodig om uit te leggen hoe dringend mijn kind aan verlichting toe was van zijn zware last. Er volgde welgeteld één behandeling (op afstand want dat is voor het kind namelijk niet belastend) waarbij Brigitte haar intuïtieve vermogens inzette om mijn zoontje te helpen. Geloof het of niet, maar het werd een keerpunt.
Zijn autisme is niet verdwenen. Zijn medicatie blijft helpend bij het bewaren van zijn focus en kalmte. Maar die hele heftige ontladingen waaraan hij na een dag vol prikkels nooit kon ontkomen, blijven sinds die ene behandeling van SoulInsight mooi achterwege. Inmiddels is de sessie alweer bijna een half jaar geleden. Thuis is het alsof de zon achter de donkere wolken tevoorschijn is gekomen. Mijn zoon gaat met plezier naar school en doet daar goed zijn best. Bij thuiskomst heeft hij genoeg energie over om plezier te maken met z’n vriendjes. Hij huppelt, zingt en zet de boel soms flink op stelten. Net als andere achtjarigen. "Gelukkige kinderen, gelukkige moeder", zeg ik altijd maar. Want zo ervaar ik het.
Verdieping
Er is meer om dankbaar voor te zijn. In september van dit jaar (2021) begin ik namelijk aan een tweejarige studie Holistisch Therapeut. Ik had nooit gedacht dat ik ooit weer naar school zou willen gaan. Maar ik heb de stap gezet! Ik kijk zó uit naar alles wat ik bij ZoMa Opleidingen ga leren en naar de verdieping en verrijking die het mijn praktijk Namasté Coaching & Welzijn gaat brengen.
Jouw verhaal over het moederschap is anders dan het mijne, natuurlijk. Al herken je vast dat brandende vuurtje in je diepe binnenste. Waar je altijd weer de moed en de kracht vindt om door te zetten en bergen te verzetten. Vertel jezelf zodra je dat nodig hebt dat je als moeder niet perfect hoeft te zijn en dat je best fouten mag maken. Er zijn miljoenen verschillende wegen die ertoe leiden een goede moeder voor je kinderen te zijn. Volg je eigen hart, dat vertelt je welke kant je uit moet. 🤎
Wil je meer weten over autisme? Kijk eens op de website of Facebookpagina van KOEKIE Autisme Begeleiding. Je vindt er informatie, ervaringsverhalen en begeleiding.
Reactie plaatsen
Reacties